اهل بیت در شعر مختومقلی فراغی:

اهل بیت در شعر مختومقلی:

مختوم قلی شاعری سنی مذهب است ولی ارادت خاصی به اهل بیت دارد ودر بسیاری جاها در شعرهایش به طور مستقیم این ارادت خود به امامان شیعه را نشان داده است شاید از همین رو بتوان او را شاعر وحدت ملتهای مسلمان زمانش بدانیم

در شعر باغیشلا بیزنی در شعری بلند مختومقلی به تک تک امامان متوصل میشود و از خدا میخواهد که به حق این امامان از گناهانش بگذرد

رسول‌ دامادی‌دیر، اوز آرسلانینگ‌دیر

یا امام‌ علیه‌ باغیشلا بیزنی‌

چشم‌ چراغیم‌دیر، نور عینیم‌دیر

یا امام‌ حسنه‌ باغیشلا بیزنی‌

مختومقلی‌ آیدار، من‌ خاک‌ پایام‌

امام‌لار یولینده‌ هم‌ جان‌ فدایام‌

کمینه‌ بنده‌ من‌، کلبی‌ - گدایام‌

یا عباس‌ علیه‌ باغیشلا بیزنی‌

داماد رسول و شیر خودت است

خدایا! به حق امام علی ما را ببخشای!

چشم و چراغم و نور دیدگانم است امام حسن؛

خدایا به حق او ما را ببخشای!

مختومقلی می‌گوید که خاک پای آنهایم

و در راه امامان جان فدا هستم

بنده‌ای کوچک و سگ آستان درگاه و گدایی هستم

خدایا به حق عباسِ علی ما را ببخشای!

اون‌ ایکی‌ امام‌، یدی‌ ولی‌، چلتنلر

خضر-الیاس‌ نبی‌ ا حقی‌ اوچین‌!

به حقِ دوازده امام ، هفت ولی و چهل‌تن

حضرت خضر و الیاس نبی! …

(شعر حقی‌ اوچین‌)

اون‌ ایکی‌ امام‌، بیری‌-بیریندن‌ سرور

یدی‌ ولی‌، یاران‌ بولوپ‌، مدد بر

ای دوازده امام که همه سرور هستید

و ای هفت ولی ؛ به کمک هم ، مرا مدد کنید

(شعر شفا بر)

در شعر “گوردوما” بعد از اینکه از سه خلیفه نام میبرد در مورد حضرت علی از القابش

هم استفاده میکند و با احترام از مشاهده معنوی حضرت سخن میگوید:

حیدر صفدر، علی‌ شیر خدانی‌ گوردوما

حیدر صفدر ، علی شیرخدا را هم دیدم.

در یکی از اشعار مختومقلی کبوتر چاهی از دست شاهینی می گریزد و برای دادخواهی به مسجد نزد امام علی ( ع ) می رود . شاهین به دنبال کبوتر می آید و از حضرت علی ( ع ) غذایش را طلب میکند وقتی امام علی ( ع ) می خواهد تکه ای از گوشت خویش را در مقابل کبوتر به شاهین بدهد آن دو پرنده عرض می کنند که ما دو فرشته عرش هستیم که برای دیدن عدل شما به زمین آمده بودیم و به آسمان پر کشیدند .

از طرفی دوران زندگی مختومقلی ، دوران پرآشوبی بود، جنگ بین خان های مختلف ترکمن اوضاع اجتماعی مردم را بسیار پریشان ساخته است جنگ های داخلی نیز مزید بر علت بود از این جهت بود که در سراسر اشعار مختومقلی وحدت قومی، شجاعت و پایمردی در مقابل ظالمان نمایان است. او نماد این پایمردی را امام حسین (ع) می داند و در شعرهایش به وفور از امام حسین به عنوان مظهر آزادگی نام میبرد.

حسن‌ حسین‌، دینینگ‌ انوری‌، ماهی‌

قانی‌ فاطمه‌ زهرا، حورلرینگ‌ شاهی‌

قدرت‌ بیلن‌ دوران‌ نور الهی‌

شیله‌ معجزات‌لار موندان‌ گچیپ‌دیر

 حسن و حسین ، ماه تابان دین هستند

فاطمة زهرا شاه حوریان بهشت است

اینها انوار الهی هستند که به قدرت خدا بوجود آمده‌اند.

آری ؛ این معجزات از این دنیا رفته‌اند

بیزینگ‌ بیله‌ همدم‌ بولان‌

اسلام‌ اوچین‌ قیلیچ‌ اوران‌

کربلادا شهید بولان‌

اول‌ حسن‌، حسین‌ قانی‌؟

آن حسن و حسین

که همدم ما بودند

و به خاطر اسلام شمشیر زده‌اند

و در کربلا شهید شده‌اند ، کجایند؟

اون‌ ایکی‌ امام‌، بیری‌-بیریندن‌ سرور

یدی‌ ولی‌، یاران‌ بولوپ‌، مدد بر

مشهد، قارا بابا، یا شیث‌ پیغامبر

حسن‌، حسین‌، شاهمردان‌، شفا بر!

ای دوازده امام ، ای که یکی از دیگری سرورتر!

ای هفت نفر اولیاء ، همه به یاری هم!

ای مشهد (امام رضا) ، ای قره‌بابا ، ای حضرت شیث!

ای حسن ، ای‌حسین و ای شاهمردان ، شفایم ده!

نه‌ گناه‌ قیلدی‌ علی‌نینگ‌ اوغلی‌، ای‌ پروردگار

کربلا دشتینده‌ قیلدینگ‌ سن‌ آلارنی‌ خوار و زار

*

پروردگارا! فرزند علی چه گناهی کرده بود

که آنها را در دشت کربلا خوار و زار کردی؟

حسن‌-حسین‌، عرشی‌-کرسی‌ گره‌گیم‌

کربلادا شهید اتدینگ‌ سن‌ دنیا

تو ای دنیا! حسن ـ حسین را که از عرش و کرسی (از بین همه چیز)

 فقط او را می‌خواهم ، در کربلا شهید کردی.

بیرنیچه‌ امت‌لار قانین‌

کربلادا دوکوپ‌ گچدی‌

خون چندین امت را

در کربلا به زمین ریخته‌اند